LOVING V. VIRGINIA 388 U.S. 1 (1967) CASE ANALYSIS

FACTS:

Loving v. Virginia case contains the interpretation of the Equal Protection and Due Process Clauses of Fourteenth Amendment. The case dates to June 1958. Two residents of Virginia, Richard Loving (white man) and Mildred Jeter (black female) were convicted for violating s. 20-58 of Virginia Code which prohibits interracial
marriages. The couple got married in the District of Columbia pursuant to its laws. However, they established their marital abode in Caroline County, Virginia, which led them to be prosecuted by the State for violating the Virginia’s ban of interracial marriages. They appealed this decision on ground that the statutes they violated were
unconstitutional, and the case arrived at the Supreme Court of the United States in 1966.

ČINJENICE:

Slučaj Loving protiv Virdžinije obuhvata tumačenje klauzula o jednakoj zaštiti i o uskraćivanju slobode (Equal Protection i Due Process Clauses) Četrnaestog amandmana na Ustav Sjedinjenih Američkih Država. Slučaj datira iz juna 1958. godine. Dvoje stanovnika savezne države Virdžinije, Ričard Laving (belac) i Mildred Džeter (crnkinja), osuđeni su zbog kršenja člana 20-58 Zakonika Virdžinije, koji zabranjuje mešovite brakove. Par se venčao u Distriktu Kolumbija u skladu sa tamošnjim zakonima. Međutim, pošto su se nastanili kao bračni par u okrugu Kerolajn u Virdžiniji, protiv njih je pokrenut krivični postupak zbog kršenja zabrane mešovitih brakova u toj državi. Oni su uložili žalbu na ovu odluku, tvrdeći da su zakoni koje su navodno prekršili protivustavni. Slučaj je stigao do Vrhovnog suda Sjedinjenih Američkih Država 1966. godine.

ISSUE:

The main issue of this case is whether the Virginia statutory scheme that prohibits
and punishes interracial marriages violates Equal Protection and Due Process
Clauses of the Fourteenth Amendment.

PRAVNO PITANJE:

Glavno pravno pitanje u ovom slučaju jeste da li zakonodavni okvir države Virdžinije, koji zabranjuje i sankcioniše međurasne brakove, predstavlja povredu klauzula o jednakoj zaštiti i o dužnom pravnom postupku (Equal Protection i Due Process Clauses) iz Četrnaestog amandmana Ustava Sjedinjenih Američkih Država.

RULES:

In order to make the right decision, the Court must consider various factors concerning this case. The Court must determine the correct interpretation of the Fourteenth Amendment, which provides that no state shall “deny to any person within its jurisdiction the equal protection of the laws” or deprive any person of “life, liberty or property, without due process of law” (more precisely, the Equal Protection and Due Process Clauses) and decide if there is any basis to claim they are applicable to this case and thus violated. The interpretation greatly depends on historical and social occurrences
at the time the Amendment passed, as well as the intention of the Framers as of the purpose the norms within the Amendment shall serve. Moreover, the Court must examine the Virginia’s statutory scheme, especially the questionable norms that originate from Racial Integrity Act of 1924 and determine whether they are discriminatory.
In addition, any precedents that may be relevant to this case must be considered by the Court. Past and current interpretations of the Due Process and Equal Protection Clauses and their consistency shall also be kept in mind. The Court should respect the principle of statutes being interpreted according to the ordinary meaning of their words. Primary importance is given to the plain language of the statute, and departures should only occur when necessary.

PRAVILA:

Kako bi donela ispravnu odluku, sud mora uzeti u obzir različite relevantne faktore u vezi sa ovim slučajem.Sud mora utvrditi pravilno tumačenje Četrnaestog amandmana, koji propisuje da nijedna savezna država ne sme „uskratiti nijednom licu pod njenom jurisdikcijom jednaku zaštitu zakona“ niti „lišiti bilo koje lice života, slobode ili imovine bez odgovarajućeg zakonskog postupka“ (tačnije, reč je o klauzulama o jednakoj zaštiti i o dužnom pravnom postupku – Equal Protection i Due Process Clauses) i odlučiti da li postoji osnov za tvrdnju da su te odredbe primenljive na konkretan slučaj i da li su eventualno povređene. Tumačenje ovih klauzula u značajnoj meri zavisi od istorijskih i društvenih okolnosti u vreme usvajanja amandmana, kao i od namere autora Ustava u pogledu svrhe koju norme unutar amandmana treba da ostvaruju. Pored toga, sud mora razmotriti zakonodavni okvir države Virdžinije, posebno osporavane norme koje potiču iz Zakona o rasnoj čistoti iz 1924. godine (Racial Integrity Act of 1924), i oceniti da li su te norme diskriminatorne. Sud je takođe u obavezi da uzme u obzir sve relevantne presedane koji bi mogli imati značaj za rešavanje ovog slučaja. Prethodna i savremena tumačenja klauzula o dužnom pravnom postupku i jednakoj zaštiti zakona, kao i njihova doslednost, moraju se imati u vidu. Sud bi trebalo da se pridržava načela da se zakoni tumače u skladu sa uobičajenim značenjem reči koje se u njima koriste. Primarno značenje pripada jasnom jeziku zakona, a odstupanja od tog značenja treba da se primenjuju samo kada je to nužno.

ANALYSIS:

The Petitioners (the Loving’s) argued that the statutes they had been convicted of violating were unconstitutional. S. 28-58 of the Virginia Code claimed:

“Leaving State to evade law. -If any white person and colored person shall go out of this State, for the purpose of being married, and with the intention of returning, and be married out of it, and afterwards return to and reside in it, cohabiting as man and wife, they shall be punished as provided in § 20-59, and the marriage shall be governed by the same law as if it had been solemnized in this State. The fact of their cohabitation here as man and wife shall be evidence of their marriage.”

The Loving’s found that these statutes were repugnant to the Fourteenth Amendment and therefore filed a motion in the state trial court to vacate the judgement and nullify
the sentence. Both the United States District Court for the Eastern District of Virginia and the Supreme Court of Appeals of Virginia upheld the constitutionality of the anti-miscegenation statutes and affirmed the convictions. However, the Loving’s stand by the opinion that ban of marriages solely on racial basis derives from racial discrimination which evidently cannot stand right with the
Fourteenth Amendment.

The Responded (The State of Virginia) claimed that these statutes had been constitutional based on the following arguments: Based on 1955 decision of the Supreme Court of Appeals of Virginia, Naim v. Naim, the State has the valid mission to “preserve the racial integrity of citizens” and to “prevent the corruption of the blood”. Therefore, the Virginia’s statutory scheme is completely justified. Marriage has traditionally been a matter of state regulation without federal interference, and that principle should remain unchanged. The States interpret the Equal Protection Clause as following: when state penal laws contain interracial element, it is only needed that both parties (meaning both black and white person) be treated by the law and punished equally. Thus, the validity of the statutes should not be put in question, since both parties (black woman and white man) were punished to the same degree. This may lead to conclusion that these statutes contain no discrimination whatsoever, and to uphold this claim the State relies on the Court’s decision in Pace v. Alabama (1883). Finally, in the opinion of the State, there was no intent by the Framers, to make unconstitutional the miscegenation laws.

The Opinion of the Court (Mr. Chief Justice Warren):

The Court finds the decision in Naim v. Naim invalid, because it obviously represents the doctrine of White Supremacy which cannot stand right with the values emphasized in Fourteenth Amendment. The Court undoubtedly agrees that marriage regulation is a part of the State’s jurisdiction, however it cannot be exclusive when the constitutionality of this regulative is uncertain. Interpreting Equal Protection Clause as mere equal application of a statute is a very limited view and does not coincide with the truthful and complete meaning and purpose of the Clause. The Fourteenth Amendment was adopted in the aftermath of the Civil War (1861-1865) and the abolition of slavery, during a period known as Reconstruction. Due to the increased number of freedmen (the black population from the Southern States), it had been a necessity to give them fundamental rights and discourage reinforced discrimination. That being said, the sole purpose and intention of those who drafted the Fourteenth Amendment, more precisely Equal Protection Clause, is to prevent any form of discrimination and ensure equality of all citizens before law. Even if the State’s interpretation was accepted, it would be very questionable on what ground should the interracial marriages be regulated differently than all the others, if not based on racial discrimination The undeniable presence of the discriminatory element in the Racial Integrity Act of 1924 (where the controversial statutes originate from) can be confirmed by the fact that the only marriages sanctioned are those between white and a person of any color. It continuously demonstrates the idea of White Supremacy, the idea that cannot find support in liberal democracy.

The Loving’s had been deprived of liberty without due process of law by these statutes, which directly violates the Due Process Clause of Fourteenth Amendment. The right to marry or not to marry is one of the fundamental human rights. Denying it solely on basis of racial classification cannot by any means be in pursuance of Fourteenth Amendment.

ANALIZA:

Podnosioci predstavke (Loving) tvrdili su da su zakonske odredbe na osnovu kojih su osuđeni protivustavne. Član 20-58 Zakonika Virdžinije propisuje sledeće:

„Napustiti državu radi izbegavanja zakona. – Ako bilo koje belo lice i obojeno lice napuste ovu državu sa namerom da se venčaju i da se nakon toga vrate i u njoj nastave zajednički život kao muž i žena, biće kažnjeni u skladu sa članom 20-59, a na brak će se primenjivati isti zakon kao da je zaključen u ovoj državi. Sama činjenica zajedničkog života kao muža i žene u ovoj državi predstavljaće dokaz o postojanju braka.“

 Loving su smatrali da su ove zakonske odredbe u suprotnosti sa Četrnaestim amandmanom i zato su podneli predlog osnovnom sudu da poništi presudu i ukine izrečenu kaznu. Međutim, i Okružni sud Sjedinjenih Američkih Država za istočni okrug Virdžinije i Vrhovni sud Virdžinije potvrdili su ustavnost zakona protiv mešovitih brakova i potvrdili osude.Ipak, supružnici Loving ostali su pri stavu da zabrana brakova isključivo na osnovu rasne pripadnosti proizlazi iz rasne diskriminacije, koja očigledno nije u saglasnosti sa Četrnaestim amandmanom.

Odgovorena strana (država Virdžinija) tvrdila je da su sporni zakoni ustavni, pozivajući se na sledeće argumente: Na osnovu presude Vrhovnog suda Virdžinije iz 1955. godine u predmetu Naim protiv Naima, država ima legitimnu svrhu da „očuva rasni integritet građana“ i da „spreči kvarenje krvi“. Stoga je, prema tom shvatanju, zakonodavni okvir Virdžinije potpuno opravdan. Brak je tradicionalno pitanje koje je u nadležnosti saveznih država, bez mešanja savezne vlasti, i taj princip treba da ostane nepromenjen. Država tumači Klauzulu o jednakoj zaštiti tako da, kada kazneni zakoni sadrže element međurasnih odnosa, dovoljno je da oba učesnika (odnosno, i belac i crnkinja) budu podvrgnuti istim sankcijama. Iz tog razloga, ustavnost zakona ne bi trebalo da bude dovedena u pitanje, s obzirom na to da su obe strane bile kažnjene na jednak način. Na osnovu toga država zaključuje da sporne odredbe ne sadrže diskriminaciju, a u prilog toj tvrdnji poziva se na odluku Vrhovnog suda SAD u predmetu Pace protiv Alabame iz 1883. godine. Na kraju, država smatra da zakonodavci Ustava nisu imali nameru da zabrane zakone koji regulišu međurasne brakove.

Mišljenje Suda (Mr. Chief Justice Warren):

Sud smatra da odluka u predmetu Naim protiv Naima nije validna, jer očigledno izražava doktrinu bele nadmoći (White Supremacy), koja nije u saglasnosti sa vrednostima sadržanim u Četrnaestom amandmanu. Sud bez sumnje priznaje da je regulisanje braka u nadležnosti saveznih država, ali ta nadležnost nije apsolutna kada postoji sumnja u ustavnost samih propisa. Tumačenje Klauzule o jednakoj zaštiti zakona kao puke jednakosti u primeni zakona predstavlja veoma ograničen pogled, koji ne odgovara stvarnom i potpunom značenju i svrsi te klauzule. Četrnaesti amandman usvojen je neposredno nakon Građanskog rata (1861–1865) i ukidanja ropstva, tokom perioda poznatog kao Rekonstrukcija. Zbog povećanog broja oslobođenih robova (crnačkog stanovništva iz južnih država), postojala je potreba da im se obezbede osnovna prava i spreči dalje učvršćivanje diskriminacije. S tim u vezi, osnovna svrha i namera zakonodavaca koji su oblikovali Četrnaesti amandman, a posebno Klauzulu o jednakoj zaštiti, bila je da se spreči bilo koji oblik diskriminacije i osigura jednakost svih građana pred zakonom. Čak i ako bi se prihvatilo tumačenje države, ostaje vrlo upitno na osnovu čega bi brakovi između pripadnika različitih rasa trebalo da se tretiraju drugačije od ostalih brakova, ako ne na osnovu rasne diskriminacije. Nesumnjivo prisustvo diskriminatornog elementa u Zakonu o rasnoj čistoti iz 1924. godine, iz kojeg potiču osporavane zakonske odredbe, potvrđuje se i činjenicom da se sankcionišu isključivo brakovi između belaca i pripadnika bilo koje druge rase. Time se kontinuirano održava ideja bele nadmoći, ideja koja ne može naći uporište u liberalnoj demokratiji.

Loving su bili lišeni slobode bez zakonitog postupka, što direktno predstavlja kršenje Klauzule o dužnom pravnom postupku iz Četrnaestog amandmana. Pravo da se neko venča ili da se ne venča spada među osnovna ljudska prava. Odbijanje tog prava isključivo na osnovu rasne pripadnosti nikako ne može biti u skladu sa Četrnaestim amandmanom.

CONCLUSION:

Despite the decisions of lower courts, the Supreme Court of the United States found the statutory scheme of Virginia unconstitutional on ground that it violates the Equal Rights and Due Process Clauses of Fourteenth Amendment. The statutes containing discriminatory regulations could not be justified. Loving v. Virginia case was a milestone in the American journey toward equality. It struck down racist laws, affirmed the dignity of all marriages, and reinforced the
idea that civil rights belong to everyone, regardless of race. It reinforced the principle that the government cannot infringe upon individual freedoms and equal protection under the law based on race—a core value of a democratic and just society.

ZAKLJUČAK:

Uprkos odlukama nižestepenih sudova, Vrhovni sud Sjedinjenih Američkih Država proglasio je zakonodavni okvir države Virdžinije protivustavnim, jer predstavlja povredu klauzula o jednakoj zaštiti i o dužnom pravnom postupku iz Četrnaestog amandmana. Zakonske odredbe koje sadrže diskriminatorne propise nisu mogle biti opravdane. Slučaj Loving protiv Virdžinije predstavljao je prekretnicu u američkom putu ka jednakosti. Ovom odlukom srušeni su rasistički zakoni, potvrđeno je dostojanstvo svih brakova, i učvršćena je ideja da građanska prava pripadaju svima, bez obzira na rasu Sud je ovom presudom dodatno potvrdio načelo da država ne može ograničavati individualne slobode i pravo na jednaku pravnu zaštitu na osnovu rasne pripadnosti — što predstavlja osnovnu vrednost demokratskog i pravednog društva.

BIBLIOGRAFY:

1. Constitution Annotated (1868). U.S. Constitution – Fourteenth Amendment |
   Resources | Constitution Annotated | Congress.gov | Library of Congress. [online]
   Congress.gov. Available at:
   https://constitution.congress.gov/constitution/amendment-14/.
2. Library of Congress (1967). U.S. Reports: Loving v. Virginia, 388 U.S. 1 (1967).
   [online] Congress.gov. Available at:
   https://tile.loc.gov/storageservices/service/ll/usrep/usrep388/usrep388001/usrep388001.pdf

BIBLIOGRAFIJA:

1. Constitution Annotated (1868). U.S. Constitution – Fourteenth Amendment |
   Resources | Constitution Annotated | Congress.gov | Library of Congress. [online]
   Congress.gov. Available at:
   https://constitution.congress.gov/constitution/amendment-14/.
2. Library of Congress (1967). U.S. Reports: Loving v. Virginia, 388 U.S. 1 (1967).
   [online] Congress.gov. Available at:
   https://tile.loc.gov/storageservices/service/ll/usrep/usrep388/usrep388001/usrep388001.pdf